Taşınıyorum

Bazen değişiklik iyi olacakmış gibi geliyor. Saçımı kestriyorum, sakal bırakmaya karar veriyorum, yeni bir film izliyorum, yattığım yatağı değiştiriyorum vs. vs.

Şimdi de yine çok sıkıldığımı hissediyorum ve taşınmaya karar verdim. Bazen neden ve nasıl olacağını düşünmeden karar vermek eğlenceli geliyor. Depresyon denen can sıkıcı aktiviteden sonra bir farklılık, bir değişim, her zaman "elemin bitişi lezzet verir" kaidesini hatırlatıyor bana.

Şimdi de yıllardır oturduğum bu defterimi terk etmeye karar verdim. Nasıl ve niçin olduğunu düşünmeden, anlamsızca bir karar bu. Belki yine depresyona girdim, dibe vurdum ya da hâlâ düşüyorum. Bilmiyorum. Hiç bir zaman emin olamadığım şu hayatımda bir kere daha belki de sonucunun, olabileceğinden çok daha iyi olacağının ümidini taşıdığımdan, taşınmaya karar verdim. Ne zaman uygulayacağımı bilmesem de, bir süre için -ya da sonsuza dek- buraya yazmayacağım. Çok uğraşıp ıkınıp aldığım sayfacibasi.com adresiyle devam etmeyi gözüme kestirdim. Ne var ki, bu Blogır üyeliği her zaman gerekli oluyor. O yüzden burayı kapatıp gitmeyi de göze alamıyorum. Gözle ilgili bu kadar şeyden sonra, gözüm gibi baktığım herhangi bir şeyin olmadığını anlayıp üzülsem mi diye de düşündüm. Sonuç negatif.

Şimdi gidiyorum, balkonumuza yuva yapan güvercinlerin aslında o balkonda istenmemesi gibi, ben de sanki birileri beni istemiyormuşcasına taşınıyorum.

Her gün yeni bir umut, bu sefer tamam...